Akcja inspiracja - pranie

Nie mam pojęcia czy istnieje nazwa na metodę, którą zastosowałam przy okazji planu wydarzeń na języku polskim i chronologii na historii. Roboczo nazwałam to sobie "pranie".
Zacznijmy od polskiego.
Niedawno omawiałam "Akademię Pana Kleksa". Podczas lekcji o historii szpaka Mateusza układaliśmy plan zdarzeń. Zastanawiałam się, jaką drogę wybrać: wspólne układanie planu, uzupełnianie o brakujące wydarzenia czy może dać wydarzenia do ułożenia. Wybrałam opcję ostatnią. Nie chciałam jednak, by układali pocięte kawałki na stole. Chciałam wykorzystać naturalną potrzebę ruchu czwartaków i naukę przez działanie. W domu przygotowałam 5 zestawów składających się z: drewnianych spinaczy ponumerowanych od 1 do 15, kartek z pojedynczymi punktami planu, tasiemki.

Podzieliłam klasę na grupy. Poinformowałam, że ich zadaniem będzie ułożenie planu zdarzeń, zawieszenie go na sznurku poprzez spięcie odpowiednimi klamerkami i powieszenie na tablicy. Rozdałam zestawy i...zaczęło się. Nic mnie tak bardzo nie cieszy, jak widok zaangażowanych w lekcję uczniów. Jedna z uczennic po cichu skomentowała do drugiej: "Że też pani chciało się to przygotować". A ja mam, może naiwną, ale nadzieję, że jeśli uczniowie będą widzieli moje zaangażowanie, ilość energii, którą wkładam w przygotowanie się do lekcji, to im też się będzie chciało. Efekt:

Historia
To mój pierwszy rok pracy jako historyka. Łatwo nie jest. Wytłumaczenie chronologii to nie takie proste zadanie, jakby się wydawało. Postanowiłam pomóc sobie, wizualizując oś czasu i stosując metodę "prania". Tym razem wykorzystałam: dwie tasiemki, spinacze z możliwością pisania po nich kredą. Jeden kolor taśmy oznacza przed naszą erą, drugi naszej ery. Na spinaczach piszę daty, a młodzież je przyczepia w odpowiednie miejsca. Zamierzam wykorzystać też do określania wieków. Na klamerkach napiszę wiek i przyczepię do taśmy. Zadaniem uczniów będzie dopasowanie daty do wieku i przyczepienie w odpowiednie miejsce.